Sions hillige fakkel

fan ûnbekend*
Jesaja

Ik hâld my as profeet net stil
oant Sion ta syn rjocht komt,
oant syn heil as fakkel brânt
en keningen syn gloarje sjogge,
nee, ik swij net oer Gods wil.

Do wurdst in fonkeljende kroan,
in tulbân yn de hân fan
God, dus keninklik fan foarm,
do krijst fan Him in nije namme,
ja, as wiest tenei syn soan.

Lykas in feint trout mei in faam,
sa trout mei dy de Heare,
want sa wiis is Hy mei dy;
op Sions muorren steane wachters,
dat Gods stêd is wer foarnaam.

Gjin fijân yt wer fan dyn nôt,
nea wurdt dyn druvesop wer
dronken troch wa’t binne frjemd
foar dy, dêr hasto swier foar bodde,
rispje silsto mannichfâld.

Gean troch de poarten en op wei,
wol romje ûnderweis de
stiennen op, de Helper komt
mei lean dat Hy syn folk betellet,
syn fertsjinste is dêrnei.

Foto ‘Fakkel’