Samenzijn

van Jean-Léon Gérôme*

Hij had zijn plicht verricht,
waarna hij rust kon nemen
met zijn hoofd op ’t zachte lijf,
geen alledaags gezicht.

Een doorn was het begin
van  vriendschap tussen lijven
die verschilden zoals dag
en nacht, eruit en -in.

Eruit ging eerst de doorn,
die poot en lijf verstijfde,
toen kwam zijn gevoel erin
van dankbaarheid na toorn.

Hij had gevoel voor pijn
van mens en dier, wat gaf het
wie het was, want leed stak diep,
het ging om samenzijn.

* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘Hiëronymus en de leeuw’