Pest oan rotten

fan Rembrandt*

Hy hie de pest oan rotten,
makke dêrom al dy bisten dea
mei krûd dêr’t sy de pest oan hiene,
gif wie foar him syn deistich brea.

De deade rotten liet er
hingje oan de koer mei ien dêryn,
dat minsken op  ’e hichte wiene,
hy har wat oars ferkocht as wyn.

Sa rûn er by de doarren
lâns mei rottekoer, syn feint, fergif
yn fleskes en in mûlfol wurden,
nea kaam syn praatsje oer as wif.

De pest kaam ek nei foaren
en syn hekel oan in rottepleach,
dus moast de rôt ferdylge wurde,
hy brocht de klant it gif foar ’t each.

Dat each koe ’t net wurdearje,
skôge rôt en dea, wie dêrmei oan,
ien wurd kaam him doe út ’e mûle:
‘Opdonderje!’ Hy hie ’t bedoarn.

* Rembrandt (1606-1669)
Ets ‘De rottekrûdferkeaper’