In libben as gers

fan ûnbekend*

Der klinkt in stim, dy’t opropt: ‘Rop!’
De fraach is wat ik roppe moat,
it antwurd sprekt fan stjerren op:

‘Al it libben is as gers,
net sterker as in blomke;
as Gods azem dêroer giet,
ferdrûget alle gers,
ferwilet ek de fjildblom,
altyd klinkt itselde liet,
foar minsken ek,
sy binne as it gers,
mar it wurd fan God,
gjin sprake fan dat
dit fergiet.’

Foto ‘Ferdrûge gers’