Paul von Hindenburg

fan ûnbekend*

De adel moast de lieding ha
yn ’t leger, sa hie ’t altyd west,
mei oan it haad de keizer,
’t moast sa bliuwe yn de naasje,
adel oan de macht foldie it bêst:
mei it ferline op ’e takomst ta.

As âldste soan fan offisier
Von Hindenburg koe hy net oars
as yn it leger fan de
keizer, stridend foar de naasje;
foar de macht hie hy in skerpe noas,
hy woe oer grinzen hinne… withoefier.

It folk keas him as presidint,
in demokratysk rjocht yn ’t lân
dat earder oarloch fierde;
oan de wet moast hy him hâlde,
dat de macht lei net mear yn ien hân…
en holle… oan de ein waard hy demint.

It gie net oer fan heit op soan,
lykas de adel iuwen wend
wie, want it folk mocht kieze
neffens demokratysk foarskrift;
hoewol’t Hitler rekke gau bekend,
seach Hindenburg him as syn keizer oan.

* Foto ‘Paul von Hindenburg’