Folk fan fierren

fan ûnbekend*
Jesaja

Seis kear ferflokt is ’t folk
dat rjocht neamt wat is krom;
Gods grime lôget dêrom op
dat bergen derfan skodzje,
liken op ’e strjitte lizze.

Fan fierren komt it folk
rap nei it folk dat mis
west hat, it komt mei faasje op
syn sein, it sliept en slommet
net, it kin syn doel net misse.

Syn pylken binne op it skerpst,
de bôgen steane spand,
sandalen ha in fêste riem,
de hynstehoeven binne
hurd as fjoerstien, ’t kin net misse…

… dat eagen kuere op it skerpst
nei bút, fan kant nei kant
en rjocht nei foaren oant de kym;
nei ’t delgean fan de sinne
falt de nacht om del te lizzen.

Yllustraasje ‘Striidweinen’