Zelfvoorziening

van Jean-Léon Gérôme*

Een hond te midden van de honden,
op die wijze leefde hij,
nadat hij wijs geworden was
door het schandaal met kapitaal…
hij heeft zijn onderdak gevonden.

Een ton bood tegen zon en regen
hem bescherming dag en nacht,
hij voelde zich zoals hij was:
gelukkig met zijn kom en nap,
wat hij beschouwde als een zegen.

Een zegen vond hij masturberen,
wat hem ook gegeven was
als man, een climax van geluk,
hij deed het vaak in ’t openbaar,
geen argument kon ’t wrijven keren.

Kon hij zijn honger ook maar stillen
door te wrijven op zijn maag,
dat was zijn tegenargument,
zichzelf voorzien, dus autarkie…
wie zou geen eigen wijsheid willen?

* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Schilderij ‘Diogenes’