Marsyas

fan Francesco Trevisani*

Mei de earen fan in bok,
in bonkich lichem mei in sturt,
rûn satyr Marsyas te fluitsjen,
streekrjocht nei syn ûngelok.

Fluitsje koe Athena ek,
útfynster fan it ynstrumint,
’t wie gjin gesicht, troch ûnsjoch spyljen
joech sy him, fataal, de stek.

Marsyas wist dat earst net,
hy fûn de fluit en spile fuort
in fleurich wyske foar de goaden,
tsjin Athena ’s wil en wet.

God Apollo hie in lier,
dus dage Marsyas him út:
in wedstriid mei de ynstruminten…
foar de satyr gjin fertier.

Marsyas ferlear de striid,
waard bûn en rekke út ’e hûd,
hy koe nei fierder libjen fluitsje,
dat Athena striele bliid.

* Francesco Trevisani (1656-1746)
Skilderij ‘Apollo en Marsyas’