Neaken komme en gean

fan ûnbekend*

Wy binne neaken kommen
út ’e memmeskurte wei
en neaken geane wy werom,
noch nea hat ien syn lean meinommen.

Men soe der siik fan wurde
om sa neaken wer te gean,
wat hâldt men fan it skreppen oer?
t Is neat mei neat, te min foar wurden.

It brea yt men mei lijen,
dêr oerhinne falt it skaad
fan argewaasje en fertriet,
lit ús oer ’t wiffe libben swije.

Lit ús mei nocht dan ite
wat troch God rynsk skonken wurdt
en drinke op in goed bestean,
dat libbenspart sil ús net spite.

Men hoecht net nei te tinken,
hat gjin soargen oer de dei
fan juster, dy komt net werom,
God sil de dei fan moarn ús skinke.

Yllustraasje ‘Neaken’