Byinoar skreppe

fan ûnbekend*

Wat ik allegearre dien ha,
is mear as wat ik trochjaan kin:
ik boude huzen, plante wyngerds,
tunen, parken lei ik oan,
dêr kamen noch de beammen by
dy’t alle jierren fruchten droegen…
no sa!
Om de beammen te befloeien,
woe ik mear wetterfivers ha;
ik kocht ek slaven en slavinnen,
sleepte grutte keppels oan,
it wiene allegearre kij
en skiep, dy’t jiers de jongen droegen…
no sa!
Goud en sulver liet ik komme,
ik woe fan foarsten skatten ha
om alle jierren mear te winnen;
sjongers troffen krekt de toan
fan manlju nei de froulju frij,
dy’t sy net lang op hannen droegen…
no sa!
Wat myn eagen sa al fregen,
kaam sûnder muoite op my ta,
myn hert hie wille fan it skreppen,
dat my tasong op ’e toan
fan ‘dit is no de winst foar dy’,
de kearnfraach – is it wol foldroegen –
komt sa**.

* Foto ‘Wyngerd’
** Sjoch gedicht ‘It jout neat’