Spartakus-opstân

fan ûnbekend*
fan ûnbekend**

Goed fjirtjin dagen, langer net,
liet Spartakus syn reade tosken sjen,
Spartaansk as Sparta yn ’t ferline;
de Earste Wrâldkriich wie ferlern,
gjin tiid om wûnen te ferbinen.

Foar rêstich oerlis wie ’t te let,
de wapens woene wat te sizzen ha,
lykas dy fan de Bolsjewiken;
it moast op ’t kommunisme ta,
de heilsteat sûnder al dy riken.

Yn Dútslân brieken stakings út,
it wapen fan it proletariaat,
troch ’t leger is op wurkers sketten;
it waard in saak fan haat tsjin haat,
de barrikades skeinden wetten.

Karl Liebknecht, Rosa Luxemburch,
de lieders fan it Spartakus-geweld,
foar har waard it in desyllúzje,
har dagen wiene al gau teld
troch skotten fan de eksekúsje.

* Foto ‘Spartakus-opstân’
** Foto ‘Karl Liebknecht en Rosa Luxemburch’