Trompetstjit fiif

fan ûnbekend*

In earn fleach by de himel lâns,
al roppend trije kear it wee
oer ’t minskdom op ’e ierde:
‘Alles rekket út balâns.’

De fiifde stjit fan de trompet
rôp op it fallen fan in stjer,
dy’t nei de ôfgrûn fierde,
hiel it folk mei kwea besmet.

De stjer kriich fan de put de kaai,
sprinkhoannen kamen mei de reek
derút, oer hiel de ierde
namen dy it lijen mei.

Fiif moannen ha se pine brocht
foar al it folk mei kwea besmet,
dat folle leaver stjerre
woe as libje sûnder ljocht…

… dat troch dy bisten opheind waard
mei wjukken as in oarlochswein,
fan fierren al te hearren…
meunsters, stikelich fan aard.

* Yllustraasje ‘De fiifde trompet’