Even rust

van Vincent van Gogh*

Moet ik daarop gaan zitten?
De stoel geeft mij maar zelden rust,
mijn ogen gaan vaak heen en weer,
van stoel naar doek, dat vraagt om kleur…
’t penseel leg ik tenslotte neer.

Vermoeid gaan de gedachten
die ik niet sturen kan, de lust
ontbreekt voor ’t snijden van het brood,
de koffie heeft noch smaak noch geur…
gedachten lopen naar de dood.

Dan ga ik toch maar zitten,
hoewel geen zitting stelt gerust
voordat ik pak de pijptabak,
de pijp geeft mij weer geur en kleur…
ik blaas de duivel naar het dak.

Laat ik op ’t leven drinken,
want ’k ga de pijp nog lang niet uit,
mijn ogen rusten op de fles;
vanavond raak ik uit de sleur,
laat rustig liggen kwast en mes.

* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘De stoel van Vincent van Gogh’