Robina en Korona

De swarte flaggen joegen oan,
it is hjir jûns en nachts te rêden
mei nocht op ’t seksuele mêd,
dus hearen, wachtsje net oant moarn,
om beurten op it willebêd.

Robina makket har al op
en stiet foar dyn ferlet wiid iepen,
in op ’e twirren draaiend blêd;
se siedt dy gear yn ’t eigen sop,
by har wurdst troch dyn mieltsje sêd.

De swarte flaggen hingje slop
healstôk, te witen oan Korona,
Robina’s frjemde konkurrint;
dy dame slacht foar master op,
ferslacht sa ek de stoerste fint.