Homerus

fan ûnbekend*

Berne tusken see en lân,
oer beide hat er byldzjend skreaun
yn Ilias en Odyssee…
wa is de fijân, wa de freon?

Oer himsels hat hy net skreaun,
dat diene skriuwers wol oer him,
se wiene dêrta samar ree,
want fantasearje wie net slim.

Stjerrend wier, hy wie earst slaaf
en harke nei wat master sei,
bleau altyd op itselde stee,
reewillich wie er nacht en dei.

Wrachtich wier, as dichter frij
om op te skriuwen wat er tocht
yn Ilias en Odyssee…
wa rint yn ’t tsjuster, wa yn  ’t ljocht?

’t Is wiswier, hy waard doe blyn,
seach helder mei syn wize geast,
syn ja wie ja, syn nee wie nee,
hy skôge wat er dichte earst.

Stjerrend wier, hy stoar ferslein,
it luzeriedsel waard syn dea,
hy wie dêrta noch lang net ree,
mar hie gjin krêft mear yn de lea.

* Byld ‘Homerus’