Golvende vuile was

van Vincent van Gogh*

Als plek kon het niet beter:
’t water bleef al stromend schoon
en was goed te bereiken,
bovendien kon men elkaar
de vuile was aanreiken.

Het nieuws werd er niet beter
op, het ging van mond tot mond
dat Jean Marie verlaten
had, geen praatjes, het was waar,
ze had niets in de gaten.

De was liet het lang golven,
want de kleren moesten schoon,
hun eigen in ’t bijzonder;
van Marie was nog niets klaar,
zij wachtte op een wonder.

’t Geluid van paard-en-wagen
met haar Jean hoog op zijn troon
riep op een stroom aan vragen.

* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘De brug van Langlois’