Lit my sjonge fan de helden,
sieraad fan hiel Israel,
net langer blinkend, samar del,
it wie de fijân dy’t doe telde.

Rop it net yn fijâns strjitten,
dat de dochters fan dat slach
yn jubel reitsje oer ’t gesach
dêr’t inkeld bergen noch fan witte.

Bergen fan Gilboa, jimme
krije rein noch dauwe mear,
want skyld en spear ferlearen ear
en drager, dus bedim jim stimmen.

Heit en soan, altyd tegearre
yn de striid foar Israel,
sy joegen har net earder del
as yn it lêst, by harren stjerren.

Lit de dochters út ús rûnte
gûle om wa’t fallen is,
sy wiene fan it pronkgoud wis
en wisten dat sy poarper wûnen.

Jonatan, do leave jonge,
wiest foar my mear as in broer,
no is de ierdske leafde oer,
lit my foar dy as held noch sjonge.

* Keunstwurk ‘David spilet op ‘e harpe’