Erasmus gie oer tal fan grinzen,
iepen foar de wiisheid fan it folk,
foar de wissichheid mei mes en dolk,
hy koe gjin grinzen yn syn tinzen.

De reizger-muonts begûn beskieden,
mar wie sichtber as it wêze moast,
liet him sjen oan filosoof en foarst
om djipte yn ’t bestean te bieden.

Hy waard ûntslein fan muonts te wêzen,
hie nêst wiisheid fan himsels ferlet,
kaam dus mear as ien kear op ’t portret,
sa koe it folk him dûbel lêze.

* Hans Holbein de Jongere (sirka 1497-1543)
Skilderij ‘Portret fan Desiderius Erasmus’