Hied er it yn Lukka wol besjoen,
de wenten om it rûne plein?
In rûntsje draaie wie it net,
hy hie syn slach perfoarst net slein,
gjin hannelsbern yn ’t libben set.

Keapman Giovanni hie wol wûn
mei saak en jild, hy spile tûk,
mar Lukka wie dochs Brugge net,
hy joech de frou in jurk en doek,
foar hannel wie it nea te let.

Mei ’t gebeart fan ‘ha jim my wol sjoen,
ik bin in keapman fan komsa
yn Brugge, ’t giet no dûbelop:
it wurde foar it each grif twa,
myn hannel liedt nea ta in strop’.

* Jan van Eyck (sirka 1385-1441)
Skilderij ‘Portret fan Giovanni Arnolfini en syn frou’