Ongeremd

van Kang Sung-nyol*

De conductrice zong het lied
van leef gelukkig op de grond
van noord naar zuid, dit is Korea,
vrees vooraf de vijand niet,
ons leger dendert naar het front.

Het leger deinde lachend mee
bij ’t spel van de accordeon,
die als een mitrailleur de vijand
ratelend beschoot als vee
dat ongetraind niet vluchten kon.

De stoomfluit klonk er bovenuit
als reeds het overwinningssein
van noord naar zuid, dit is Korea,
niemand die de opmars stuit,
zo dendert voort de oorlogstrein.

Een toegift wordt er nu gevraagd
vanwege haar verheven stem,
waardoor de vijand is verslagen,
’t klappen heeft haar uitgedaagd,
zij voelt zich als de trein… geen rem.

* Kang Sung-nyol
Schilderij ‘Encore’