Scherp zicht

van Gelij Michajlovitsj Korzjev*

Met beide ogen keek hij diep
de verte in, zijn blik kwam overeen
met zijn verlangen over grenzen
heen te trekken naar een staat
waarin hij aarden kon…
voordat zijn vaderland hem riep.

’t Gevoel sprak van een ogenblik
voor ’t afscheid, want zijn hart was niet van steen,
zelf sprak hij nog van: ‘Beste mensen,
trek het je niet aan, hier staat
een man die je weer ziet…
voordat de ander schiet, mik ik.’

De diepte zag hij als soldaat
wel juist, dus was de afstand geen probleem
om over grenzen heen te schieten,
maar zijn blik was niet in staat
de scherven al te zien…
die ene bracht hem van de kaart.

Met één oog ziet hij niet meer diep,
maar scherp dat beter is het eigen heem
dan verderop een plek te wensen.

* Gelij Michajlovitsj Korzjev (1925-2012)
Schilderij ‘Sporen van de oorlog’