Mei iepen eagen blyn

fan Caravaggio*

Hoewol’t ik op ’en paad wer bin,
moat ik my liede litte,
ha gjin stjoer mear oer de lea,
ynienen foel ik op ’e grûn
en lei foar dea.

Ik hie de dea fan ’t folk yn ’t sin
dat fuortrûn mei Hear Jezus,
ja, ik neam him no myn Hear,
hy hat my krekt in opdracht jûn,
nee, ’k wit net mear.

Mei iepen eagen kin ’k neat sjen,
ik moat my liede litte
nei Damaskus, nei’t ik tocht
dat oaren rekken op ’e grûn,
mar nei dat ljocht…

… fan Jezus is ’t foar my noch swart
foar eagen, ’k soe net witte
wat my noch te wachtsjen stiet;
myn âlde libben is ferrûn,
wat wie, fergiet.

* Caravaggio (1571-1610)
Skilderij ‘De bekearing fan Saulus’