Apollo

fan Cornelis de Vos*

Apollo, soan fan Zeus en Leto,
twalingbroer fan Artemis,
waard yn ien jier al folwoeksen;
fan syn krêften wie er wis,
hearde daliks by de tûksten.

Apollo syn ferbliuw wie Delphy,
Gaia har orakelplak,
dêr’t ferskate wurden klonken
tusken beide, sterk en swak,
flamjend en oars net as fonken.

Apollo, god fan pylk-en-bôge,
dy’t it slangebist fersloech
om yn Delphy te ferkearen,
troch geweld mem Leto joech
nei ’t ûntearjen wer de eare.

Apollo boude Trojes muorren,
sloech de stêd fûl mei de pest,
stjoerde dy ek nei de Griken,
sadat oerbleau mar in rest,
oeral leine fijâns liken.

Apollo, god fan kleare keunsten,
spile op ’e fluit en lier,
wie besibbe oan de sinne,
skonk de ierde ljochte sier,
rûn der sels as moaiste hinne.

* Cornelis de Vos (1584-1651)
Skilderij ‘Apollo en de Python’