It fertriet fan Petrus

fan Rafaël*

Fan blidens sprong ik yn it wetter
doe’t ik Jezus dwaande seach
mei bôle by it houtskoalfjoer;
wat koe ’t my skele dat ik wiet
waard, ik hie de Hear yn ’t each,
mar letter sloech it om yn djip fertriet.

Nei ’t miel fan bakte fisk en bôle
frege Jezus trije kear:
‘Soan fan Jehannes, hâldst fan my?’
’t Wie hieltyd wer itselde liet
dat ’k fan him hold: ‘Jo witte ’t, Hear!’
En earder joech dat kraaien al fertriet.

In swiere lêst kriich ’k op ’e skouders:
hoeder wêze sa’t de Hear
dat west hie fan de minskeskiep;
de eagen waarden my doe wiet,
de mulriem kniep en die my sear…
soe ik earst letter witte hoe’t it siet?

* Rafaël (1483-1520)
Skilderij ‘De opdracht fan Kristus oan Petrus’