Nei de wacht

fan Peter Paul Rubens*

My sit de skrik noch yn de skonken
nei de ûnderfining by it grêf
fan wa’t se oan it krús slein ha,
’t is wrachtich wier,
gjinien fan ús wie dronken.

As wachter moatst wol wekker bliuwe,
want it risiko wie libbensgrut
dat kunde ’t lyk weinimme soe,
dus wy yn ’t spier…
net sliepe, ek net priuwe.

Sa’t ik al sei, wat bin ik skrokken
fan it ljocht en ’t skodzjen fan de grûn,
ien fan myn maten lei foar dea,
’t is wrachtich wier,
ien flokte ûnder ’t skokken.

Mar net mear by de hege hearen:
elk soe lige foar in grou stik jild
dat kunde ’t lyk weinommen hie,
’t gie my te fier,
mar koe ’k de leagen keare?

* Peter Paul Rubens (1577-1640)
Skilderij ‘De ferrizenis fan Kristus’