Fôlebaas as foarst

fan Giotto*

My is noch nea in bist ûntstellen,
mar hjoed soe ’t wêze, tocht ik earst:
twa manlju rûnen nei myn fôle,
ik derhinne, want dat earme bist
waard grif net om ’e nocht ophelle.

Ik ha ’t net daliks heech opspile,
mar frege freonlik nei it doel:
har master moast myn fôle brûke,
sa op ’t each wie it in frjemde boel…
hie ik it bist dêrmei ferspile?

De boel wie amper te fertrouwen,
dat ik der hastich achteroan,
wat ik doe seach, ’t koe amper mâler:
stapte dêr myn fôle as in troan?
Dêrop gjin foarst mei gouden mouwen.

Gewoan in man, as kening eare,
in foarst dy’t op myn fôle siet,
dy eare koe ik ek wol brûke,
’t fielde as iksels oer strjitte ried…
en ’t folk mar oer ús yntocht beare.

* Giotto (1266/1267-1337)
Skilderij ‘Yntocht yn Jeruzalem’