Frije wyn

Ut it skûtsje-argyf 2011

It wie de striid fan helje yn
wat op De Feanhoop stie te min,
dus by Wâldsein soe barre
wat de skippers hiene yn it sin:
gjin frije dei, mar wol de wyn.

De start wie frij en oan de wyn,
de streek wie lang, foar elk in plak
om ’t tsjinrak yn te farren
mei de skoaten strak, de seilen flak,
wat fierderop lei, wie mar skyn.

Doe kaam it rak fan foar de wyn,
de skoaten los, de loete yn
de fok, sa breedút brûzje
nei de boei, dêr waard it silen blyn,
de winner mei de gong deryn.

It wie de frijheid fan de wyn
te romjen nei it westen ta,
foar skippers lok of needlot,
klappend sloech it ta, no dan mar sa:
de fokken del, de mêsten yn.

Wylst brunen* farre fier op kop,
ha bern in wedstriid út ‘e wyn
– wa soe de keppel hoedzje?-
skûtsjesilen is foar harren skyn,
sy libje mei in slach of skop.

* Súdwesthoeke en Drachten