Neiskamte fan Mattéus

fan Caravaggio*

It kaam my daliks wer yn ’t sin
doe’t Jezus ’t oer in rjochter hie
dy’t like ryk wie as iksels
doe’t ik de tol noch garre,
ús oansjen wie ek like min.

De rjochter joech om mins noch God,
alhiel net om in widdofrou,
mar om’t se hieltyd by him kaam,
wat hy beseach as narjen,
ferdjippe hy him yn har lot.

Ik skamje my noch om myn dwaan,
ha nea gehoar oan widdo’s jûn,
mar Jezus tsjutte net op my:
‘God sil de wurden garje
fan jim en daliks ’t goede jaan.’

* Caravaggio (1571-1610)
Skilderij ‘De ropping fan Mattéus’