Nei it gastmiel

It wie in miel mei argewaasje,
dêr bin ik earlik yn as gast,
it miel wie goed, mar net it praat
fan Jezus mei it heechste wurd,
wat ûnder iten neffens my net past;
mar ’t slimste wie, hy sette my teplak,
want foaroan sitte paste net,
heechhertich, sei er, wie myn aard,
sa kaam it op de measten oer
en dat fan ien út Nazaret…
De gasthear die it ek net goed,
hy noege de ferkearden út:
yn plak fan ús kriich ’t sljochte folk
de ear en lju yn soarch en noed
fertsjinnen wat ferdivedaasje,
teminsten ’t kaam sa op ús oer.
De gasthear kriich yn in ferhaal
wer folk fan strjitte as syn gasten,
want wy koene yn dy kontekst net,
in sechje as ferlechje yn de taal
fan ’t folk, mar as ’t ús echt net paste
om te kommen nei it miel,
dan stelde hy it feest wol út,
hawar it wie mar in ferhaal,
it joech lykwols wol yrritaasje.