Luisteren

van Lourens Alma-Tadema*

Wie luistert, hoeft niets meer te vragen,
want het water heeft het woord,
een antwoord op de druk van binnen
die de rust voortdurend stoort,
maar niet bestand is tegen ’t ruisen,
rondgang door een oord…

… dat luistert naar een stil verlangen,
onuitspreekbaar tot de tijd
dat woorden ’t van de stilte winnen
na een innerlijke strijd
die in het hart het bloed laat bruisen,
rondgang vóór het pleit…

… dat op de marmerbank nauw luistert,
vergezeld wordt door de geur
van rozen, strelend voor de zinnen,
passend bij haar eigen kleur;
terwijl de golven roerend ruisen,
opent zij de deur.

* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Romeins park’
Schilderij ‘Een vraag’