Knikjes

Ut it skûtsje-argyf 2006

Sjoch hoe skerp oft Piebe* sjocht,
foaroerbûgd, hannen op ’e skonken,
de skouders op ’e hichte fan it flak,
swier tillend oan ’t kontrôlefak:
is alles like sljocht en rjocht?

Wat hy sjocht, is net rjochtút,
de sydkant hat in hiel lyts knikje,
mar rekket yn de wedstriid kant noch wâl,
de skipper fynt soks grut noch mâl,
it is noch lytser as in nút.

Sjoch syn eigen nutenoas
en by de earen sit in knikje,
de loete hinget tusken snor en kin,
mar sile docht er net sa min,
dus sis no sels: hoe moat it oars?

* Piebe Wester fan de Kommisje 2000