Stille rivalen

van  Lourens Alma-Tadema*

Wat hebben zij nu nog te wensen
tussen bloemstruik en het tongewelf
en leunend op de balustrade?
Zij zijn nog niet geheel zichzelf,
hoewel zij zich in weelde baden.

Zelfs Cupido is hun ter wille,
Venus’ hulpje bij het buikgevoel,
versteend op zuil en balustrade,
de wind van zee is zuid en zwoel
en nodigt uit tot even baden.

Toch blijft het in de stilte hangen,
langer dan een enkel ogenblik,
van binnen zingen nachtegalen,
maar buiten klinkt nog geen geklik
van Cupido: ‘Kom op, rivalen!’

Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Onbewuste rivalen’