september 25, 2018
van Fritz von Uhde*
De stok liet het al weten
dat hij op doorreis was
en ook de voorraad op zijn rug,
zo nodig voor de overgang,
die hij had meegemaakt,
toch kwam hij tijdelijk terug.
Zij meende het te weten:
hij ging voorgoed op reis,
de weg op naar de overkant,
vandaar de tranen op haar wang;
één nacht had zij gewaakt,
wel met een droom van hand in hand.
Nooit zou zij hem vergeten,
maar zien, het was voorbij,
haar ogen liepen over… naar
de dag van haar gewone gang…
zij werd licht aangeraakt,
vernam een stem, die gaf om haar.
* Fritz von Uhde (1848-1911)
Schilderij ‘Waarom huil je?’
september 24, 2018
De brêge socht er faak as ûnderdak,
omdat er dêr beskûle lei,
gjin rein en heil koe him berikke,
mar Parys waard him te drok
en stjonkte… om te stikken.
Hy naam in slok en kaam op ’t lêst teplak
yn ’t hege noarden, dêr’t er lei
op wetter dat him stadich widze
yn de sliep en yn in flok
en sucht koe hy it risse…
… it frije libben sûnder kak
en alle lûden fan Parys:
clochard yn Fryslân, yntegrearre
troch de bearenburch, sa’n slok
wurdt op ’e mar wurdearre.
