november 22, 2017
Ut it skûtsje-argyf 2007
De Grêft, sa neamden se de feart
by ’t Nijegeaster tsiisfabryk
dat hjoed de gasten wolkom hjit;
mei ‘Nostalgie’ in omropwyk,
in eigen skûtsjesilerssteat.
De Grêft, dêr’t pakes skûtsje lei,
syn eigen tarde turfhok stie,
in hoekje waarme nostalgy,
dêr’t beppe nei de line gie,
har warde mei de wask dy dei.
De Grêft, dêr’t pake Anne stie
as dêr it skûtsjesilen wie,
syn groet en praat mei dy en dy,
hoe’t alles yn ’t ferline gie,
syn eigen wize nostalgy.
De Grêft, de skûtsjes sile fier
foarby, de striid fan hjoed de dei
mei pake Annes namgenoat,
gjin groet en praat, mar klear en draai,
de nostalgy wurdt letter wier.
november 21, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Zij heeft een poos gelegen
op het zachte tijgervel,
gedroomd van vangst en buit,
maar geen konijn gekregen,
daarna heeft zij zich opgemaakt
met lippenrood en ogenzwart
en poeder op haar huid.
Men kan nu naar haar kijken
met de ogen van een vent
die droomde van zijn buit;
haar schoonheid zal nog blijken
als zij voor hem alleen ontwaakt
met lippenrood en ogenzwart…
wat ziet zij door de ruit?
Haar zuster staat te staren
met een blik van smoorverliefd,
maar zonder lippenrood…
zou zij een vent ontwaren
die door haar… visvangst is geraakt?
Toch oogt zij lichtelijk verward…
haar vissen gaan gauw dood.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Kijken’
Schilderij ‘Vissen’