november 2, 2017
fan Auguste Rodin*
fan Paula Modersohn-Becker**
Wêr sweve minskes tinzen hinne
as er ienkear sitte kin,
jout dan it wrâldferrin noch sin,
de grûn of hegerop de sinne?
Syn sit is neaken en de eagen
stoarje lang al nei de grûn,
dêr’t hy noch net de útkomst fûn,
syn libben hat him altyd pleage.
It lichem weaget nei de holle,
dêr’t de brâning rûzet, mar
fiert oan wat bringt him yn de war,
de troep op ’t strân is him tefolle.
Har sit is klaaid mei ûnderfining
fan op libbenslange grûn
oan ’t wurk, sy hat folslein har jûn
en weaget tinkend op ’e dining.
De smelle holle falt yn tearen,
jout de eagen rom har plak,
lavearjend yn it lêste rak,
sy jout har del, gjin stoarm sil beare.
* Auguste Rodin (1840-1917)
Byld ‘De tinker’
** Paula Modersohn-Becker (1876-1907)
Skilderij ‘De âlde boerinne’
november 1, 2017
fan Rembrandt*
Twa broers yn in gelikenis,
dy’t Jezus hjoed oan ’t folk fertelde,
daliks ha ik oan Andréas tocht
as jongste, net dat hy in sûper is,
hy hat de frijheid ek net socht…
ik koe ’t ferlykjen dochs net litte.
As âldste bin ik aardich wis
en bleau ús heit ek trou mei ’t fiskjen
oant de dei dat Jezus by ús kaam,
gjin sprake fan dat it doe misgien is,
wy hiene beide noch gjin faam
en ha ús heit net sitte litten.
Andréas is de jongste soan
en hie al gau syn nocht fan ’t fiskjen,
dus dat Jezus rôp, kaam him wol út,
as Benjamin is hy troch heit bedoarn,
net dat hy út is op ’e bút,
mar dochs… ik moast as âldste switte.
Ik sjoch myn broer der net foar oan
dat hy foar heit falt op ’e knibbels,
lykas yn ’t ferhaal de jongste soan…
men kin fansels by einbeslút nea witte.
* Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘Gelikenis fan de ferlerne soan’