oktober 23, 2017
It eaget heger as gewoanwei,
hat by de treppen op it paad wol fûn
om yn it koartsjen fan de dagen
út te strieljen: oan de grûn bin ik net bûn.
De reden is it feeëbankje,
dat útgiet fan it wêzen fan it bern,
it antwurd op syn djippe fragen:
wat, wannear en hoe’t it samar heger kin.
It kin troch alle hege toanen,
sa’t de fioele stadichoan earst klimt,
lykas it hjerstmis letter daget,
yn de jûntiid earder op ’e bas ôfstimt.
De feeëbank en de fioele
bespylje djip it wêzen fan it bern,
dy trije yn in symbioaze,
mear as mearke, heger as it rikke kin.
oktober 22, 2017
fan ûnbekend*
Hoe kin in boat in rampskip wurde,
lykjend op in generaal
dy’t yn it findel hat as ideaal
dat dieden rize boppe wurden.
Yn trettjin jier safolle rampen
as it tal fan ‘no is ’t fol’,
de achtste easke doe it heechste tal,
it fjoer ferfriet de wetterdampen.
Wol trettjinhûndert fromme minsken
foeren op ’e Slocum mei
om te genietsjen fan in gloarjedei…
ferfolle wiene alle winsken.
Fol fjoer waard fan Gods gloarje songen,
mar ynienen wie it oer
doe’t yn it foarskip lôge heech it fjoer,
it razen rôle oer de tongen.
Kaptein Van Schaick koe ’t fjoer net keare,
foer mei ’t rampskip milen troch,
it dragen fan in swimfest wie omdoch,
op ’t dek koe nimmen noch ferkeare.
It needlot trof diskear de frommen,
lykwols is it tal al fol,
dan wit men: elk betellet mooglik tol
as flammen oer de holle komme.
* Yllustraasje ‘General Slocum yn fjoer en flam’