juli 17, 2017
Kom op, de kop moat út ’e fearren,
want ha wy net alle rjocht
om hjir ek op te sprekken?
Wy wiene wiken ûnderweis,
ha dagen om dit eilân socht,
dus lit ús dizze grûn tegearre
fûl ferdigenje tsjin gekken.
Lit my no einlings efkes sliepe
nei dy lange Fryslân-reis,
hâld do de eagen iepen.
Wy binne oan ús stân ferplichte
as twa guozzen fan de Nyl
om ’t folk hjir oan te sprekken
mei âld-Egyptyske kultuer,
dat is op ’t lêst ús eigen styl,
op grûn dêrfan fljochst nei de hichte,
mar de fraach is… ek dy gekken?
Ik sil no nei de stân fernimme,
sjoch hjir oars net as natuer…
lit blanken rêstich swimme.
juli 16, 2017
fan Albert Hahn*
fan ûnbekend**
Wa’t wurke, moast de hannen brûke,
hold de mûle leaver ticht,
hy hie gjin rjochten, die syn plicht
om ’t libben troch de tiid te lûken.
In inkeling hat him fersetten,
’t waard de oanset fan in tal
dat soarge foar de stakersrol,
sa hat de plicht de rjochten metten.
Wa’t wurk joech, moast de wurkers brûke,
joech oan stakers einlings ta,
se soene trochbetelle ha,
de fakbûn mocht de karre lûke.
De oerheid koe dy winst net sette,
want soks rûn op gaos út,
dat Kuyper*** naam in strak beslút:
hy wurge stakers mei syn wetten.
De akjsje frege om reaksje
fan de stakers op it spoar,
de rjochten spoarden no ris foar
de trein, in kwestje fan de traksje.
De wurkers koene it net winne,
mannich wrotter waard ûntslein,
sa kaam de staking oan de ein
en liet it machtsbestjoer him kenne.
* Albert Hahn (1877-1918)
Spotprint ‘It folk’
** Foto ‘Spoarweistaking 1903’
*** Albert Kuyper, minister-presidint