april 20, 2017
fan Marc Chagall*
Hy is de baarch mei sin passearre,
net dat er him de rêch takeart,
elk bist hat in begjin en ein
en wurdt nei ’t eigen aard wurdearre,
mar bargen binne foar de wet ûnrein.
De Toara jout er net út hannen,
beskermet er tsjin elk geweld,
tsjin ’t wrotten fan it minskebist
of oarloch tusken bruorrelannen,
ûnrein is wat de krekte rjochting mist.
Syn wei as Joad giet faakris hinne
en dan werom , syn wankel lot,
troch snie en hjitte, tichte mist,
mar mei de wurden dy’t meirinne,
de krekte rjochting wizend, want dat is ’t.
* Marc Chagall (1887-1985)
Skilderij ‘Joad mei de Toara’
april 19, 2017
fan pater Herman Falke
In wûnder, want ik kin wer rinne
nei lange jierren lizze,
ferlamme, sûnder hope, libbenslang,
sa lei myn wrâld derhinne.
Wat is in libben sûnder maten
dy’t wat te sizzen hawwe?
Ik woe der earst net oan, mar lang om let
bin ik troch har bepraten.
Sy ha my nei dat plak ta droegen,
ik sil it earlik sizze:
ien dy’t ferlamme is, fertrout it net,
wurdt troch gjin frjemde noege.
Myn freonen lieten my net lizze
en ha my heger droegen,
in gat yn ’t dak, ik wist net wat ik seach,
sa koene sy it risse.
Ik bin doe foar syn fuotten sakke
en kriich wer justjes hope,
syn krêft gie troch my hinne as in weach,
hy hat my better makke.
* Pater Herman Falke
Byld ‘Jezus genêst in lamme’