december 8, 2016
fan William Turner*
Sjedêr wat oerbleaun is
fan sultan Tippoo’s poarte,
yn Britsk Ynje wiid ferneamd,
it giet úteinlik mis
as fûl it bloed fan blanken streamt.
Gjin wetter hâldt it tsjin,
it weaget oer de baren,
krûpt wêr’t it net komme mei,
is út op frjemd gewin
en giet kanonreek achternei.
De skotten klinke fier
en sjonge fan de sege
heech en leech: ‘God save the queen!’
Mei tûzen man yn ’t spier
is ’t by de poarte al gau dien.
Fuort mei it frjemde bloed,
it Britske wol it weagje
mei geweld: ‘It rûles the waves!’
Is Tippoo’s folk yn noed?
Wat oerbliuwt, krije se fergees.
* William Turner (1775-1851)
Untwerp foar it skilderij
‘De poarte as ferbliuw fan Tippoo’
december 6, 2016
van Elihu Vedder*
Laat Sinbad maar vertellen
hoe hij opzag tegen ’t reuzenei
en opkeek toen de roc voorbij
vloog, ’t was niet voor te stellen.
Ik houd van avonturen,
zeilde over zee en oceaan,
hield op een eindig eiland aan,
een kwestie van elf uren.
Zo ging ik met elf maten
strandwaarts door de branding met hoog tij,
ons niet bewust van roc en ei,
wij waren uitgelaten.
Ik zag mijn maten rapen
wat hen zoal voor de schoenen lag,
dat was het laatste wat ik zag,
al gauw lag ik te slapen.
Ik droomde wat zij vonden,
groter dan ik dacht, oneindig groot,
een ei ontstaan met grote nood,
het was nog ongeschonden.
Zij wilden het gaan koken,
maakten in de dop een opening,
toen ging het snel en plotseling
was ’t einde aangebroken.
Het einde van mijn slapen,
maar ’t begin van alles over ’t ei,
een reuzenvogel vloog voorbij,
ik lag op apegapen.
Nu Sinbad niet kan praten,
is het einde van het avontuur
nog niet gezegd, het laatste uur
heeft roc hem uitgelaten.
* Elihu Vedder (1836-1923)
Schilderij ‘Het ei van de roc’