december 10, 2016
fan Jan Luycken*
Antiochus Epifanes
kriich wer sin oan Perzysk goud,
yn Elymaïs wie de skat te finen,
mar hysels wie út it minne hout
en joech belies mei oeral pine.
Antiochus Epifanes
kriich berjochten, like min
as ’t eigen aard, hy lei him op te winen
oer wat west hie, want syn libbensrin
koe net de ein mei deiljocht fine.
Antiochus Epifanes
spriek op ’t stjerbêd noch dit wurd:
‘It joadske goud ha ’k út ’e timpel stellen,
sûnder reden brûkte ik it swurd,
dat hjoed kin ik myn dagen telle.’
* Jan Luycken (1649-1712)
Yllustraasje ‘Antiochus Epifanes falt fan syn wein’
december 9, 2016
Ut it skûtsje-argyf 2004
De Pikmar út ’e hichte wei,
Doarp Grou as twadde heal te sjen,
de skûtsjes sile op ’e earste dei
de Tynje yn, gjin útsicht giet ferlern.
Sa op ’e knibbels oan it roer
bidt Berend* foar it earste plak,
it kin, ’t meniskusdrama is hast oer,
hy krige fan de goaden syn gerak.
Dus op ’e knibbels op it dek
bringt hy de himel ek syn tank,
gjin kombinaasje is him hjoed te gek:
it offerrikjen makket him faaks slank.
Spiritualiteit foarop
Doarp Grou, se hâlde deroan fêst
lykas de skipper, ’t skûtsje sylt foar top,
út hout en koppen sprekt folsleine rêst.
De seine út ’e hichte wei,
dus sylt Doarp Grou nei ’t earste plak,
it draaien fan de knibbels holp ek mei
en ’t meditearjen yn it lêste rak.
* Berend Mink