Migraasje

fan ûnbekend*

Noch is it gea folslein ferlitten,
dat earst grien wie oant de hoarizon,
in oerfloed foar de gnoe en sebra,
sy seagen ’t dêr wol sitten.

Mar lit de simmer him gleon jilde,
dan ferskroeit it gers, wurdt toar en giel,
de beam hat noch wol griene tûken,
mar lijt ek mei de fjilden.

Dan komt it dreunen út ’e fierte
fan miljoenen hoeven oer it fjild,
in floed fan bisten, gnoes en sebra’s,
sy seagen ’t net mear sitten.

De sebra’s daverje mei faasje
achter gnoes oan nei it noarden ta
fanwege krapte yn it suden…
it hat wat fan migraasje.

* Foto ‘Nasjonaal park Serengeti, Tanzania’