It hie ferskate reizen makke,
earst as fearskip oer it Fryske wiet
fan doarp nei stêd en dan werom,
mar doe’t foargoed de seilen sakken,
wie it oer, sa’t soks mei ’t âlde giet.

Mar skippers hâlde ’t skip foar eagen,
ek as dat de Dútske grins oer fart,
gjin mêst en swurden, leech it rom,
ûnwennich fan de Fryske weagen,
mar ’t wie oer, sa’t soks mei ’t âlde bart.

Yn Keulen waard it brûkt as oerstap
nei in restaurant op ’t streamend wiet,
in stielen fuortfei sûnder rom,
foar boer en hoer in Fryske oergrap,
want ’t wie oer, sa’t soks mei ’t âlde giet.

Foar skûtsjeskippers is ’t in leagen
as sa’n pronkje net yn Fryslân fart,
dat Anne* helle ’t skip werom,
syn eagen seagen ’t op ‘e weagen
brûzjen, lykas soks mei ’t âlde bart.

* Anne Tjerkstra