Unike priis op eigen wetter

Ut it skûtsje-argyf 2006

Al fyftjin jier gjin earste priis
en nea noch wûn op eigen wetter,
dat it waard de heechste tiid;
it smakke Klaas* syn soannen fiis
dat heit syn skip ferlear de striid…
wat deale, ’t moast meikoarten better!

It startskot klonk, wêr wie Wâldsein?
De W wie achter tugen rekke,
kriich it rom, kniep elk derút,
sa waard de earste slach al slein,
de striid gie om de folle bút,
fan ’t omsjen skeat it yn de nekke.

Al jierren langstme nei de priis
en foar ’t gefoel koe ’t altyd better,
sa woe heit it ommers ha;
sjedêr, fan freugde lang net wiis,
jûchheiden sy it einskot ta:
de earste priis op eigen wetter.

* Klaas van der Meulen
Soannen: Keimpe, Teake en Ype