Hy kocht in skûtsje fan de Piip
en tocht: ik goai myn angel út
yn ’t ljochtoranje fiverwiet
en helje Piter út ‘e sliep,
want as by keninklik beslút
myn skûtsje kriget fan Margriet
dy namme, dan bin ik blaubliid.

Mar ’t blauwe bloed wie net fan doel
te streamen nei de Wide Ie,
de Pikmar of it Grytmansrek,
dat Siete switchte doe de boel:
om’t hy syn nocht fan Piter hie,
wie skûtsje ‘Sylnocht’ lang net gek,
sa kaam SN doe yn de striid.