’t Wie parasolwaar op De Lemmer,
folle kleuriger as ’t brune doek
fan alve skûtsjes by elkoar,
mar soks wie al in âld gebrûk,
lykas by simmerhjitte swimme.

Dêr hast se yn de bleate basten
oan in tou mei withoefolle man
dy’t mei elkoar in skûtsje lûke,
want seilleas leit de Snitser Pan,
oars ûnder doek mei santjin hasten.

Hjoed woe de Pan dochs leaver swimme,
mar dan moat er syn ferlies wol nimme.

’t Wie beide, goedmis foar De Lemmer,
goed troch alle spanning foar ’t publyk,
mar mis foar ’t skûtsje: averij
en Jelle* kriich ek ûngelyk,
hy hie net foar it liuwke remme.

* Jelle Reyenga