De winterloften dreauwen driigjend oan
mei stoarmwaar oer de sylkalinder;
de skippers woene minder yn it spier:
‘It skûtsjesilen is ús bybaan, blinder!’

De skippersfroulju tilden ek noch swier
oan fjirtjin dagen gjin fakânsje:
‘Wy fuorje ’t stel oant yn de lette jûn
mei spanning as ús iennige garânsje.’

De pommeranten fielden harren bûn
oan fjirtjin dagen skûtsjesilen:
‘Wy fuorje ’t skouspul oan in grut publyk
en wolle der gjin wedstriiddei ôf skile.’

It folk joech elkenien doe syn gelyk:
‘Al knappe ek as prikken mêsten,
wy fuorje mei ús sinten harren ryk
en binne foar it spul de alderbêsten.’