Spytgnyskjend sânwiif

Ut it skûtsje-argyf 2004

It skûtsje fan de Iselmar,
grien as it grutte wetter,
kriich mei de see in hechte bân,
mar hjoed wie ’t danich yn de war…
’t bedarre op it Frouwesân.

It swurd stiek net mear al te djip,
oars kaam it op ’e teannen
fan baaiers, allegearre fan;
sy hiene foar it skip in tip:
‘Lit elkenien de kont hjoed sjen.’

Mar doe’t it skûtsje stykjen bleau,
begûnen sy te blazen
en mei de skonken wyld te slaan,
sadat it skip op slach wer dreau,
it wie mei sizzen net te dwaan.

Foar baaiers wie de kont te sjen,
mar net foar oare skûtsjes,
dy bleauwen fan de sânfrou frij;
foar ’t seeskip wie de striid ferlern,
spytgnyskjend rûn it wiif foarby.