De sjuery sjocht mei twa pear eagen
nei de slaggen op ‘e Ie en ’t Rek,
heint elke klap mei twa pear earen,
’t giet dêr mâl, ja fierste gek,
yn aksje nei wat hûndert seagen.

De sjueryboat hat gjin fiif sinnen,
wol in motor dy’t it hjoed net docht;
in klap berikt wol tûzen earen,
mar in inkeling dy’t sjocht
hoe’t sjueryleden crashe kinne.

De ien klimt yn de wetterstangen
fan it botsend skûtsje SWH,
de oar wurdt pakt by kont en earen,
beide wurde silers sa,
stand-by’ers moatte ’t wrak mar fange.