foto Obbema

Hûndertfyftich kear in hurdsyldei
waard fierd yn sfearen fan tradysje:
de rûne float die oan de optocht mei,
de platte soe de seilen hysje.

’t Prinsdom naam de skou ôf fan de float:
de boeiers, tsjotters, botters, aken,
it spul fan alle heins en drank oan board,
in dei foar hûndertfyftich smaken.

Spultsjefarre wie foar ’t rûne hout,
mar ’t platte stiel soe folop stride,
dat wie de skûtsjeskippers tabetroud
al wrottend troch de minne tiden.

Yn de skûtsjefloat liet Earnewâld
de Poep fan Sietema wer farre;
de rook fan tar en taan hat yn de wrâld
fan ’t prinslik spul gjin noaster sparre.

Hûndertfyftich kear in hurdsyldei
mei yn de haadrol de tradysje
fan Prins en Poep yn aksje foar en nei
en tsien as stjonkende posysje.