Nei de swaai de aai

Ut it skûtsje-argyf 2006

It koe sawat net minder
as doe’t de skipper by syn bertestêd
de Iselmar yn saaide;
Meindert* hie de slach net leard,
dat swimme koed er wol ferjitte,
mar hy wie it libben noch net sêd,
dus hysje, blinder.

Mar net troch eigen minsken,
omdat hy hong oan ’t skip fan Earnewâld,
wylst hy om rêding swaaide;
Meindert tocht: It giet ferkeard,
ik kin it libben wol ferjitte,
yn myn bertestêd wurd ik net âld,
neat noch te winskjen.

Dochs soe hy gau wer hingje,
de holle boppe ’t stiel fan ’t eigen skip,
wylst Meinderts soan him aaide.

* Meindert de Groot